Επιτέλους, το πολυπόθητο μου όνειρο για μια ενασχόληση στον δημοσιογραφικό χώρο αρχίζει. Τυχερό έντυπο, είναι το μηνιαίο έντυπο της Πράσινης Ασπίδας, η οποία είνα ανεξάρτητη και αυστηρά υπερκομματική περιβαλλοντική οργάνωση ή, όπως σωστά - ίσως - χαρακτηρίζεται ένας "Επαναστάτης με αιτία". Αυτό τον μήνα δημοσιεύεται το πρώτο μου άρθρο (το οποίο όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μόνιμη στήλη, πλάκα κάνω), το οποίο ονομάζεται "Άνθρωπος και Κοινωνία: Μια σχέση αλληλένδετη". Διαβάστε το, και θα περιμένω τις απόψεις σας όσον αφορά το αν έπρεπε να με δεχτούν ή να με πετάξουν έξω με τις κλωτσιές πριν καν προλάβω να μπω στα γραφεία τους:
"Κυρίες και κύριοι, χαίρετε. Ως ξεκίνημα σ’ αυτή την πορεία μου στον αγαπημένο μου (προς το παρόν) χώρο της δημοσιογραφίας, επέλεξα ένα θέμα λιγάκι φιλοσοφικό, κάτι το οποίο απαιτεί και ο καιρός των ημερών. Και σας ρωτώ:
Τις εστίν άνθρωπος? Σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό, ο άνθρωπος είναι η ανώτερη από τις ζωικές υπάρξεις, κι αυτό επειδή ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα με το λόγο, τη νόηση, το αίσθημα και την διαρκή δημιουργικότητα του. Ετυμολογικά, η λέξη παράγεται από το ανήρ+οψ (οπός) που σημαίνει φωνή. Επομένως άνθρωπος = άντρας που μιλά, κι αυτό επειδή ο άντρας αρχικά “σκέπασε” τη γυναίκα, η οποία τότε εθεωρείτο… πράγμα!
Δεύτερο, τι είναι η κοινωνία? Εκτός από ένα μάτσο αρνιά (κατά τη γνώμη μερικών) είναι και ένα σύνολο από τις ανώτερες εκ των ζωικών υπάρξεων (και όχι, αυτές δεν είναι τα αρνιά), το οποίο, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, κατόρθωσε να επιδείξει υπέρλαμπρα παραδείγματα, τόσο σε επιτεύγματα, όσο και σε προτωφανείς ιδιοφυίες.
Εντάξει, το παραδέχομαι. Κόντρες μπορεί να υπάρχουν πολλές, αλλά θα ήθελα να μου πείτε εσείς 2 περιπτώσεις, όπου να μην υπάρχουν κόντρες και διαμάχες. Πλούσιοι – φτωχοί, αρχηγοί – αναρχικοί, κόσμος – υπόκοσμος, ζωή – θάνατος. Καμιά φορά όμως, αυτές οι κόντρες βγαίνουν σε κάλο. Ουδεν κακό αμιγές καλού, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Πόσοι φτωχοί έγιναν πλούσιοι γιατί δεν άντεχαν τη σύγκριση? Πόσοι αναρχικοί “ηγήθηκαν” μιας αναρχικής εκδήλωσης και μετά τους έμεινε κουσούρι? Φυσικά, εννοείται πως συμβαίνει και το αντίθετο: Πλούσιοι που… πτώχευσαν, αρχηγοί που… ολίσθησαν κ. ο. κ. Όπως επίσης, υπάρχουν και 2 απόψεις, στον τρόπο και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη κάποιων στόχων. Με μέτρο, λέει η μια πλευρά, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα λέει η άλλη, υποστηρίζοντας, ίσως, και την αποτυχία της μεθόδου «με το σταυρό στο χέρι», χωρίς να θέλω να φανώ άθεος ή αντίχριστος.
Έτσι, καταλήγουμε στο ότι η κοινωνία αποτελείται από τα «μέλη» της, τους ανθρώπους και όλα όσα τους αποτελούν και συντελούν στην εύρυθμη λειτουργία της, όπως οι προαναφερθείσες κόντρες ή διαμάχες αν προτιμάτε, οι οποίες ανέδειξαν τα προηγούμενα, υπέρλαμπρα παραδείγματα και οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ανάγκη απο την κοινωνία και τις διαμάχες της, οι οποίες, όταν γίνονται με μέτρο, τότε είναι που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και τον βοηθούν στην απαραίτητη γενεαλογική, ψυχική και νοητική του εξέλιξη.
Κλείνοντας, αφήνω μια ευχή, όπως οι συγκεκριμένες διαμάχες αρχίσουν (επιτέλους!) να έχουν ως πρωταρχικό σκοπό, λόγο και αιτία το περιβάλλον, αν θέλουμε να υπάρξει και συνέχεια στη συγκεκριμένη εξέλιξη.
Μετά τιμής,
Ο Περιβαλλοντιστής"
