Ώρα 4η πρωινή... Μόλις επέστρεψα (πριν μισή ωρίτσα) απο μια βραδινή έξοδο με μια εκ των καλύτερων ομάδων παρέας (ε, τι, μονο το Κυπριακό και το ποδόσφαιρο να έχουν ομάδες?). Λοιπόν, ξέρετε πόσο μου έλειψε αυτό? Αν και, όπως πολλες άλλες δραστηριότητες, είχε κι αυτός το αρνητικό του. Παιδιά, φτάνει! Ηρεμήστε! Κι εμείς έχουμε ανάγκη απο αυτό το πράγμα, αλλά δεν κάναμε κι έτσι! Το λοιπόν! Για να μεν νευριάσω, δώστε νάκκον αμάνταν για να μεν έρτει ο τυφώνας Κατρίνα τζιαι να μας πάρει στην Αλεξάντρειαν τζιαι να μας σηκώσει! Άτε να δω! Ε και που λέτε, εντάξει. Προσπάθησα (και όπως βλέπετε μάλλον τα κατάφερα) να μην με πάρει απο κάτω (όσο γινόταν τουλάχιστον) και μπορώ να πώ ότι μια χαρά περάσαμε. Εντάξει, ψιλοαπογοητεύτηκα τώρα στα τελειώματα γιατί τελείωσε λιγάκι άτσαλα η βραδιά, αλλά τι να κάνουμε? Δεν μπορούμε να τα έχουμε κι όλα δικά μας, ε?
ΥΓ. Ρε Μαλέκκο, I kissed a girl and I liked it ρε! :))
ΥΓ. 2: Ποιος να συγκριθεί μαζί σου... Ντίνα, Ντίνα είσ' εδώ?
