Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Varethika! Fevgo...

Ουφ... Βαρέθηκα αυτή την κωλοζωή. Όλο τα ίδια και τα ίδια κι εκεί που λες ότι θα χαλαρώσεις εν τέλει κουράζεσαι περισσότερο. Συνέχεια γύρω σου οι ίδιοι μαλάκες κι εσύ να μην μπορείς να ξεκολλήσεις γιατί λόγω των μαλακισμένων συνθηκών τους έχεις ανάγκη και αντί να πάρεις αυτό που αναζητάς, αυτό που ονειρεύεσαι, στο τέλος παίρνεις το παπάρι τους. Κι απο σκατά να γίνεσαι πιο σκατά. Και να βρίσκεις την τέλεια ευκαιρία - κατά την δική σου άποψη πάντα - για να ξεφύγεις απο όλα αυτά και να ανακαλύπτεις ότι ενώ στην ζωή σου παπάρες πολλοί, εν τούτοις δεν θα βρεθεί κανείς τόσο μαλάκας που να "μπορεί" να σε βοηθήσει. Βαρέθηκα. Κουράστηκα. Νυστάζω. Σχεδόν θέλω να κλαίω. Όπως λέει κι ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης σε ένα απο τα τραγούδια του: Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι! Σχεδόν 8 ώρες χωρίς άλλη ανθρώπινη παρουσία σε απόστασή τριών μέτρων, όπου βρίσκεται το αφεντικό μου. Καλή απόσταση για σημάδι και βολή, έτσι? Ευτυχώς, όμως, απ' ότι θέλω να πιστεύω, με είδε με καλό μάτι το αφεντικό μου, άσχετα τι λέτε εσείς. Το ξέρω, μπορεί να σας φαίνονται μπούρδες όλα αυτά και να τα έχετε χ...ενα τα αφεντικά σας, αλλά εγώ με τον δικό μου, τα πάμε μια χαρά. Εγώ στο δικό μου γραφείο, αυτός στο δικό του, αυτός, λόγω φόρτου εξωτερικής εργασίας τον μισό χρόνο λείπει απο το γραφείο κι εγώ να έχω ως καθήκον να τηλεφωνώ σε διάφορους... ττοππουζους και μη ή όπως λέγεται στην καθαρεύουσα: παπάρες, ανωμαλλιάρηδες, μουντρούχους κλπ. Γι' αυτό σας λέω: Δεν είναι το αφεντικό μου που βαρέθηκα! Ειναι την δουλειάν μου και τον κάθε παραπαπαπαρούνα που μου λαχαίνει και με εκνευρίζει ακόμη περισσότερο, με start point εκεί που τερμάτισε ο προηγούμενος. Γι' αυτό κουράστηκα. Γι' αυτό νυστάζω. Συγχωρέστε με αν έγινα βαρετός, αλλά έτσι όπως είμαι τώρα, ειδικά όσο σκέφτομαι ότι οι επόμενες διακοπές είναι το Μάρτη (κάτι Καθαρές Δευτέρες, κάτι Πασχαλιάτικά, κάτι 25ες Μαρτίου, κάτι Πρωταπριλιές για μας τους Κύπριους) εκνευρίζομαι και νυστάζω ακόμη περισσότερο. Ένηγουεης. Καληνύχτα και τα λέμε.